Apocalyptic Trumpets

Inspiracją do projektu były szerzące się na kanale you tube filmiki, w których ludzie nagrywają dziwne odgłosy, jakoby dochodzące z nieba, które słychać w różnych częściach świata od 2011 roku. Ponieważ naukowe wyjaśnienia tego zjawiska ludziom wydają się niewystarczające, pojawiły się inne teorie tłumaczące te odgłosy, np. religijne, że to zapowiedź końca świata czy też spiskowe, jakoby odgłosy te pochodziły od cywilizacji pozaziemskich lub były sposowdowane tajnymi wojskowymi eksperymentami dotyczącymi zmiany klimatu.

Przypadek “trąb apokalipsy” jak potocznie zostały nazwane te odłosy wydaje się interesujący z perspektywy relacji sztuki i nauki, ponieważ pobudza ludzką ciekawość I inspiruje wyobraźnię. Tam, nauka nie jest w stanie dać jednoznacznej odpowiedzi lub odpowiedź wydaje się “mało atrakcyjna” , ludzie zwracają się w kierunku religii, magii bądź sztuki. Kolejnym interesującym aspektem zjawiska trą apokaliptycznych jest fakt, że dowiadujemy się o nim z Internetu kanału You tube, gdzie video klipy z dziwnymi dźwiękami I komentującymi to ludźmi, którzy właśnie je słyszą, mają być dowodem ta faktyczne istnienie tych odgłosów. Jednak z racji tego, że współczesna technologia umożliwia manipulacje dźwiękiem i obrazem, nie wiemy czy te trąby apokaliptyczne naprawdę się pojawiają czy są rodzajem rozprzestrzeniającego się fake newsa.

Bez względu na to czy informacja o apokaliptycznych trąbas słyszamych ostatnio z nieba jest prawdziwa lub nie, opis, opis ich istnieje w różnych kulturach, m.in. w Biblii i w Koranie. Wizje trąb apokaliptycznych inspirowały wielu artystów I poetów, choć nie ma naukowego dowodu na to, że kiedykolwiek ktoś słyszał ich dźwięk. Sztuka jest innym rodzajem wiedzy niż nauka. Potrzebujemy jej jako zarówno dopełnienia jak opozycji wobec naukowej I technokratycznej wizjii świata. Poprzez swoją realizację zaproponowałam publiczności biennale rodzaj gry z technologią, wyobraźnią i kreatywnością poprzez poprzez zaangażwanie nie tylko zmysłu wzroku I słuchu, ale ale całego ciała widza w odbiór dzieła sztuki.

Instalacja składa się z 7 czujników ruchu połączonych z 7 głośnikami i odtwarzaczami dźwięku. Dźwięki uruchamiają się gdy widz wchodzi do pomieszczenia i pozostaje w obrębie danego czujnika ruchu. Widzowie swoim ruchem uruchamiają poszczególne dźwięki w trakcie przemieszczania się w pomieszczeniu, w którym zainstalowana została praca. Tworzą w ten sposób interaktywną, performatywną kompozycję dźwiękową, krórej brzmienie zależy od tego ile osób przebywa w sali w danym momencie i jak się przemieszczają.

dźwięki: Justyna Stopnicka June
wsparcie techniczne: Krzysztof Lewandowski