8 KOBIET

W 2012 roku Tomek Komorowski wysypał na podłogę w Galerii Wschodniej mnóstwo zdjęć zgromadzonych od ludzi, którzy postanowili się ich pozbyć. To dość niekomfortowe deptać po cudzych wizerunkach i wspomnieniach. Instynktowną reakcją wielu widzów, w tym również moją było pochylenie się nad leżącymi na podłodze fotografiami.

Zaintrygowały mnie zdjęcia portretowe kobiet.

Kiedy Andrzej Różycki planując wystawę „Podniesienie” zapytał mnie o klucz doboru podniesionych fotografii, zdałam sobie sprawę, że mój wybór był raczej instynktowny i dopiero wtedy zaczęłam przyglądać się naprawdę tym zdjęciom. Były to różne fotografie, głównie atelierowe. Po papierze i strojach kobiet widać, że pochodzą z różnych dekad ubiegłego wieku, a może nawet jest jakaś wcześniejsza... Pierwszym odruchem było odwrócenie fotografii na drugą stronę, żeby sprawdzić czy nie ma podpisu. Znalazłam tylko jeden Miłemu i sympatycznemu Jurkowi na pamiątkę - Jadzia, Bytom 25.05.61r. Na innej fotografii jest krótka notka po rosyjsku z 20.03.45. Pozostałe kobiety uwiecznione na zdjęciach są anonimowe. Czasami na drugiej stronie widnieje nazwa atelier (często niemiecka), czasami widać, że zdjęcia zostały wyrwane z jakiegoś albumu.

Skoro nie mogłam znaleźć śladów ich tożsamości, zaczęłam się zastanawiać kim mogły być kobiety z fotografii, co mówią ich miny, gesty, spojrzenie. Na ile ujawniają stan emocjonalny tych kobiet w danej chwili, na ile są pozą przybraną do zdjęcia według sugestii fotografa, odzwierciedlającą konwencję epoki.

W moim zbiorze „podniesionych” fotografii szczególnie zaintrygowało mnie osiem kobiet. Nie wiem czy można je uznać za piękne, czy wyglądają na mądre albo dobre. Ale każda z nich ma w twarzy coś tajemniczego i nieobliczalnego. Myślę, że każda z osobna albo wszystkie razem mogłyby uknuć jakąś intrygę...