2020
2019
2018
2017
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2004
PRACE 2015
instalacja, fotografia
wystawa Rozpakować walizki / Koffer auspacken
we współpracy z Endmorane - stowarzyszeniem artystek z Niemiec
Fabryka Koelmann Höfe, Frankfurt nad Odrą, Niemcy
W instalacji zrealizowanej we Frankfurcie odnoszę się do postaci Ety Harich-Schneider – niemieckiej klawesynistki, która żyła we Frankfurcie jako młoda dziewczyna przed II wojną światową. Stała się rozpoznawalną postacią nie tylko we Frankfurcie i została zatrudniona jako profesor nauki gry na klawesynie w Berlinie. W 1941 roku nie wróciła do Niemiec z trasy koncertowej w Japonii. Eta Harich-Schneider jest autorką ważnych publikacji o japońskiej muzyce, a jej wkład w teorię i praktykę muzyki jest niekwestionowany. Jednakże jej osobista biografia jest wciąż niejasna, czego przykładem jest jej romans w Japonii z Richardem Sorge – rosyjskim szpiegiem.
Tytuł mojej pracy nawiązuje do dekoracyjnego elementu klawesynu, tzw. róży /rozety/. Nazw kwiatów często używa się, aby skomplementować piękne i wdzięczne kobiety. Kiedy nazywam Etę Harich-Schneider „różą klawesynu”, odnoszę się do jej talentu, a także ciężkiej pracy, które to cechy wyróżniały ją spośród muzyków, zarówno kobiet i mężczyzn.
fot. z mojego archiwum
Dwutygodniowa praca nad projektem polegała na odczyszczaniu fragmentów przestrzeni, lekko zmieniając jej charakter. Wykorzystałam tu bliskość historycznej architektury reprezentacyjnej – pałace, zamki i XIX-wiecznej architektury fabryk, czerpiącej z tamtych wzorów. W ponad-dwudziestoletnim kurzu, jaki zebrał się na oknach opuszczonej fabryki wytarłam czyste miejsca w kształcie rozet, przez które można było wyglądać na zewnątrz. Rozety zostały zawierające w sobie symbol słońca zostały również wytarte na ścianach. Betonowa podłoga po wielokrotnym szorowaniu i lakierowaniu nabrała szlachetności kamienia. Na ścianach zostały umieszczone również dwa cytaty z książki Ety Harich-Schneider Charaktere und Katastrophen /Charaktery i katastrofy/:
Używam wszystkich swoich umiejętności i zdolności, bo kto wie jak długo człowiek pożyje.
Nic nie zapowiadało katastrofy.
Książka Ety Harich Schneider umieszczona na pulpicie do nut stanowiła część instalacji.
Podziękowania dla KaBomhardt za wykonanie fotografii będącej częścią instalacji.